28 Μάι Γιατράκου ? Fossi Αλίκη
Γεννήθηκε στη Σπάρτη πριν από την Κατοχή. Εκεί έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Τα πρώτα της γράμματα τα έμαθε στο σπίτι, αφού λόγω του πολέμου τα σχολεία δεν λειτουργούσαν. Τέλειωσε το Δημοτικό στη Σπάρτη και το Γυμνάσιο στην Αθήνα όπου μετακινήθηκε με τη μητέρα της και τ΄ αδέλφια στη διάρκεια της Κατοχής.
Έδωσε εξετάσεις στη Νομική και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά ελλείψει του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει. Εργάστηκε σε εμπορικό γραφείο ως αλληλογράφος. κι εργάσθηκε για λίγο. Υπήρξε συνεργάτης της Δώρας Στράτου στην Εταιρεία Λαϊκών Χορών και Τραγουδιού από το 1958 έως το 1974.
Το 1960 παντρεύτηκε στο Παρίσι τον Τζούλιο Fossi, από τη Φλωρεντία και μαζί του έκανε δύο παιδιά. Από τότε μένει μόνιμα στο Παρίσι.
Η ζωή της, που της άφηνε πολλές ελεύθερες ώρες, το περιβάλλον των ανθρώπων, που ανάμεσά τους έζησε και η έντονη καλλιτεχνική της φύση την οδήγησαν σε σπουδές Ιστορίας της Τέχνης στη Γαλλία και την Ιταλία, που ποτέ όμως δεν τελείωσε. Σε δύο περιόδους 1963 και 1969 στην Αμερική παρακολούθησε μαθήματα για διδακτορικό θεωρητικής γλωσσολογίας στο GeorgetownUniversity. Εκεί άρχισε να πρωτογράφει ποιήματα στ΄ αγγλικά σε κατάσταση υπερέντασης από τη σύγχυση της αμερικανικής ζωής στις μεγάλες μάζες, την οποία τελικά δεν άντεξε και επέστρεψε βαθιά μελαγχολική στην Ευρώπη. Τα πρώτα της ποιήματα προσέχθηκαν από ένα καθηγητή της στο Πανεπιστήμιο, ο οποίος θέλησε και να τα εκδώσει. Η εσπευσμένη όμως αναχώρησή της δεν το επέτρεψε.
Το 1973 άρχισε πάλι να γράφει ποίηση στα Ελληνικά, μέσα σε μια αγωνία να γεμίσει με κάτι το πέρασμα του χρόνου που την τυραννούσε. «Έπιανα την καρέκλα», λέει η ίδια «απ΄ το πρωΐ μπροστά σ΄ ένα τραπέζι και πέρναγα την ώρα μου γράφοντας, γιατί αλλιώς δεν μπορούσα, πνιγόμουνα».
Τα πρώτα της αυτά ποιήματα στα ελληνικά έτυχε να πέσουν στα χέρια του Ντίνου Χριστιανόπουλου, που πολύ της παραστάθηκε, με το δικό του τρόπο και την βοήθησε να κατακτήσει μια κάπως περισσότερο πειθαρχημένη ποιητική φωνή. Αρκετά από τα ποιήματά της δημοσιεύτηκαν και στο περιοδικό «Διαγώνιος». Επίσης σοβαρή βοήθεια έως και σήμερα της έδωσαν οι φίλοι της ποιητές Άθως και Κική Δημουλά, κυρίως όσον αφορά την τάση της να γράφει εύκολα και απρόσεχτα.
Η ποίηση της Αλίκης Γιατράκου-Fossi είναι μια υπαρξιακή, ημερολογιακή καταγραφή, μια προσπάθεια να κρατηθεί απ΄ οτιδήποτε, φθάνοντας, μερικές φορές έως το παραλήρημα. Με έντονη ευαισθησία επιχειρεί βαθειές και πρωτότυπες δομές, αρκετές φορές πετυχημένες αναζητώντας πότε την αντικειμενική ουσία του κόσμου που την περιβάλλει και πότε πιο συχνά, μια προσωπική εκδοχή για να τον εκφράσει και ξαλαφρώσει έστω και στιγμιαία. Και αυτή η ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί παρουσιάζεται πάντοτε με γλώσσα απλή, καθημερινή, χωρίς προοδευτικές αναζητήσεις, κατά την έκφρασή της.
Εκτός από την ποίηση ασχολείται και με τις μεταφράσεις βιβλίων.
(Από τά ΕΚΤΟΣ ΣΧΕΔΙΟΥ και ΠΟΙΗΜΑΤΑ: Επιλογή εκδόσεων 1973-1993)